Trzeci film Chabrola i zarazem pierwszy, z jakim miałem przyjemność, opowiada o zamożnej rodzinie mieszkającej na przedmieściach Paryża. Jak łatwo się domyślić, z dostatkiem w parze nie musi iść szczęście. Henri Marcoux ma kochankę, Ladę, o której na dobrą sprawę wie cała rodzina. Thérese Marcoux jest zrozpaczona romansem męża, jednak powodem, dla którego nie chce mu pozwolić odejść nie musi być koniecznie miłość. Do tego nie jest zachwycona narzeczonym swojej córki - Laszlo Kovacs'em (w tej nikt inny jak sam Jean-Paul Belmondo), który odnosi się do niej w sposób bezczelny i do tego jest, jej zdaniem, winny romansu jej męża.
Pozostałymi bohaterami tej prostej historii, którą z powodzeniem można by wystawić na deskach jakiegoś teatru, są nie do końca zdrowy na główkę syn Richard i smakowita pokojówka.

Intro zapowiada stylowy thriller, kojarząc się z Hitchcockiem (ah ta muzyka), jednak film szybko spuszcza z tonu, po czym zmienia się w dramat rodziny w obliczu rozpadu, dramat człowieka, który nie może być z osoba którą kocha, dramat kobiety, której mąż w twarz mówi, że się ją brzydzi... no ogólnie dramat.
Wszystko jest nieźle wyreżyserowane i dobrze zagrane.
Potem pojawia się zbrodnia, ale nie ma co liczyć na murder mystery, bowiem jest to bardziej film psychologiczny, z nutka satyry na omawiana klasę społeczną we Francji końca lat 50ych.

tak czy siak podoba mi się przedstawienie, którym dyryguje Chabrot i na pewno zapoznam się z jego kolejnymi dziełkami.